Brak umiejętności wyrażania uczuć a nerwica u dzieci

Brak umiejętności wyrażania uczuć u dzieci utrudnia im normalne funkcjonowanie. Nerwica może zaczynać się niewinnie, ale to poważna choroba. Lekarze - do których zgłaszają się rodzice z dziećmi - biją na alarm. Na nerwice choruje już 10-15 procent dzieci w wieku szkolnym. 

Leczenie nerwicy jest trudne i długotrwałe, a całkowita rekonwalescencja jest praktycznie niemożliwa. Lekarze ostrzegają, że coraz częściej jednym z powodów nerwic u dzieci jest stres w domu i szkole, który oddziałuje na nie od najmłodszych lat.

Choroba może wystąpić nawet u dzieci dwu i trzyletnich. To okres, kiedy dziecko zaczyna zauważać emocje i - ze względu na swój komfort/dyskomfort z tym związany oraz reakcje otoczenia - dzielić je na dobre i złe...

Jak objawia się nerwica u małych dzieci?

Nerwica u dwu- i trzylatków objawia się nadmiernym napięciem mięśniowym, brakiem apetytu, kłopotami ze snem, czasem moczeniem nocnym, a także zapominaniem słów, które dziecko wcześniej już wypowiadało. Jeśli rodzice zauważą te objawy, powinni starać się unikać kłótni przy dziecku, zadbać o spokój w rodzinie i harmonię w najbliższym otoczeniu dziecka. 

Najczęściej choroba pojawia się u maluchów, które lękiem reagują na stresowe sytuacje. W każdej nowej sytuacji odczuwają niepokój i strach. Takich sytuacji nie brakuje, więc to uniemożliwia im prawidłowe funkcjonowanie na placu zabaw, w przedszkolu czy szkole a także w domu.

Na szczęście objawy nerwicy można wcześnie zaobserwować. Dzięki temu rodzice mogą szybciej podjąć działania, które zapobiegną rozwojowi choroby. To pomoże dziecku powrócić do normalnego rozwoju.

W jaki sposób zapobiegać nerwicy u dzieci?

1. Problemy z zasypianiem.

W przypadku problemów ze snem rodzice powinni zostać z dzieckiem aż do momentu, gdy zaśnie. Ten czas warto wykorzystać na stworzenie maluszkowi poczucia bezpieczeństwa: głaskanie po główce, przytulanie, czytanie optymistycznych bajek.

2. Problemy z jąkaniem.

Jeśli dziecko jąka się, należy zawsze okazywać wobec niego cierpliwość i uważnie słuchać. Pomocne okażą się zajęcia pod opieką logopedy i powtarzanie ich w domu.

Gdy dziecko ma tiki nerwowe, mruganie oczami, grymas ust, trzeba zapewnić mu maksymalny spokój, a stresowe sytuacje ograniczyć do minimum.

3. Moczenie nocne.

Często pojawia się na skutek przeżywania traumatycznych sytuacji. Rodzice powinni porozmawiać z dzieckiem i dowiedzieć się, jaki ma problem, np. może się bać pójścia do przedszkola lub jest wyśmiewane przez inne dzieci.

4. Problemy z jedzeniem.

Zaburzenia łaknienia pojawiają się u dzieci, które pragną zwrócić na siebie uwagę rodziców. W ten sposób okazują zazdrość o młodsze rodzeństwo lub stres związany z kryzysem w związku rodziców.

Warto również przyjrzeć się relacji dziecka z rówieśnikami. Również wymagać od swojej pociechy pewnych drobnych obowiązków, aby czuło się potrzebne. Ponadto ważna jest nauka samodzielności, wtedy dziecko czuje się bardziej pewne siebie i potrafi poradzić sobie z wyzwaniami. Ciąg dalszy nastąpi! :)