"Żadna matka nie obiecuje sobie: Dzisiaj będę krzyczeć, zrzędzić i na każdym kroku upokarzać moje dziecko. Przeciwnie. Rano wiele matek postanawia: To będzie spokojny dzień. Bez krzyków sprzeczek i kłótni. A jednak znów wybucha niechciana wojna. I znowu łapiemy się na tym, że wypowiadamy słowa, których nie zamierzamy powiedzieć, tonem, którego nie lubimy." - Tak pisał o złości dr Haim G. Ginott w swojej książce pod tytułem Między rodzicami i dziećmi. Zastanawiam się jak to się dzieje, że to co sobie obiecujemy, bierze w łeb?
Gdzie szukać winowajcy naszych rodzicielskich wpadek? Okazuje się, że najbardziej przydatne jest uświadomienie sobie, jaka jest przyczyna złości, co ją spowodowało. Podobnie jak u dzieci przyczyną złości u rodziców często są:
Specjaliści twierdzą, że o ile złość zalewa Cię spontanicznie, o tyle gniew jest postawą przyjmowaną umyślnie. Jej celem jest ukaranie drugiej osoby, np. dziecka, za jego zachowanie.
Możesz czuć chęć ukarania dziecka za to, że doznałaś przykrości, wstydu, zawodu, złości… Gniew rodzi się na skutek przeżycia innych niewygodnych uczuć, które trudno Ci zaakceptować i wyrazić wprost.
O ile złość przychodzi i odchodzi, o tyle gniew zostaje na dłużej, co niesie ze sobą rozliczne konsekwencje.
NAJLEPSZĄ OBRONĄ PRZED GNIEWEM JEST WYRAŻENIE TYCH WŁAŚNIE UCZUĆ, KTÓRE STAŁY SIĘ POWODEM ODCZUWANEGO GNIEWU.
Warto pamiętać, że gniew jest Twoim świadomym wyborem i możesz temu niszczącemu uczuciu powiedzieć NIE.
Barbara Dziobek
Małopolski Instytut Rozwoju Rodziców
Zajęcia praktyczne znajdziesz tutaj
Złość na dziecko
Gdzie szukać winowajcy naszych rodzicielskich wpadek? Okazuje się, że najbardziej przydatne jest uświadomienie sobie, jaka jest przyczyna złości, co ją spowodowało. Podobnie jak u dzieci przyczyną złości u rodziców często są:
- niezaspokojone potrzeby,
- zachowania dzieci, które zagrażają potrzebom rodziców.
Czym gniew różni się od złości?
Specjaliści twierdzą, że o ile złość zalewa Cię spontanicznie, o tyle gniew jest postawą przyjmowaną umyślnie. Jej celem jest ukaranie drugiej osoby, np. dziecka, za jego zachowanie.
Możesz czuć chęć ukarania dziecka za to, że doznałaś przykrości, wstydu, zawodu, złości… Gniew rodzi się na skutek przeżycia innych niewygodnych uczuć, które trudno Ci zaakceptować i wyrazić wprost.
O ile złość przychodzi i odchodzi, o tyle gniew zostaje na dłużej, co niesie ze sobą rozliczne konsekwencje.
Gniew jest niebezpieczny, bo:
- Jest to niszczące uczucie, które potrafi przybrać rozmaite oblicza: wściekłości, trwałego rozdrażnienia, wycofywania się z kontaktów z innymi, depresji, stałego poczucia bycia ofiarą, skłonności do uzależniania się od innych, a nawet choroby.
- W przeciwieństwie do innych uczuć, gniew kieruje się prawie zawsze przeciw innemu człowiekowi.
- Trudno go kontrolować i bardzo często prowadzi do agresji.
NAJLEPSZĄ OBRONĄ PRZED GNIEWEM JEST WYRAŻENIE TYCH WŁAŚNIE UCZUĆ, KTÓRE STAŁY SIĘ POWODEM ODCZUWANEGO GNIEWU.
Warto pamiętać, że gniew jest Twoim świadomym wyborem i możesz temu niszczącemu uczuciu powiedzieć NIE.
Barbara Dziobek
Małopolski Instytut Rozwoju Rodziców
Zajęcia praktyczne znajdziesz tutaj
Komentarze
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twój wpis!