Jak postępować ze zbuntowanym dwulatkiem? Co robić, aby zapewnić mu najlepszy rozwój? Wielu rodziców niestety zapomina, że to normalny okres rozwojowy w życiu dziecka i choć chwalą się, że nie stosują kar cielesnych, bywa że stosują inne kary wobec tak małych dzieci i popełniają mnóstwo błędów wynikających z dobrej woli, ale złych przekonań.
Pisałam w poprzednim artykule jak ważne jest zachowanie spokoju. Jeśli dasz się wyprowadzić z równowagi, uczysz dziecko, że w taki sposób rozwiązuje się problemy. Nie reaguj więc złością czy agresją na takie zachowanie dziecka. Jak zatem reagować poprawnie?
Postaraj się zapewnić równowagę między poczuciem wolności i uczuciem miłości i ochrony. To wiek, który potencjalnie niesie ze sobą sporo zagrożeń wynikających z ciekawości dziecka i penetrowania przestrzeni oraz zakazanych miejsc. Najlepsze zatem co możesz zrobić, to przeczekać ten okres skupiając się przede wszystkim na zapobieganiu nieszczęśliwym wypadkom.
Skup się również na okazywaniu wyrozumiałości i rozumnym ograniczaniu związanym z bezpieczeństwem dziecka, a nie przekonaniami o tym, co wolno takiemu małemu dziecku, a czego jeszcze nie.
Nigdy nie wmuszaj jedzenia. Dziecko uczy się być samodzielne i chce decydować kiedy będzie jadło. Nie zamartwiaj się - nie było nigdy przypadku, aby dziecko zmarło z głodu, dlatego, że nie chce jeść.
Staraj się wzmacniać zachowania pożądane. Dziecko musi mieć poczucie, że jest kochane, ale jednocześnie nadzorowane przez rodziców.
W sytuacjach wyboru trzeba dać dziecku wrażenie, że to ono podejmuje decyzje. Twój maluszek nie poradzi sobie z wyborem między kilkoma rzeczami. Nie jest też dobrze, aby o wszystkim decydować za niego. Dawaj więc wybór, ale w sposób kontrolowany, np. pomiędzy 2 rzeczami.
Czas buntu dwulatka jest okresem budowania silnej więzi między dzieckiem a rodzicami. W tym czasie też rodzi się między nimi zaczątek partnerstwa, które później będzie coraz ważniejsze w wychowaniu. Kształtuje się osobowość dziecka i jego stosunek do świata i innych ludzi.
Umiejętności rodziców w tym okresie pozwolą lub nie, zrozumieć dziecku otaczający świat i rządzące nim mechanizmy, a także pozycję samego dziecka.
Nie jest to prosta sprawa, bo nadmierne kontrolowanie maluszka w okresie buntu lub tłumienie sankcjami zachowań buntowniczych może prowadzić w dorosłym życiu do łatwego ulegania presji otoczenia. Natomiast nadmierna pobłażliwość może spowodować zagrożenie dla zdrowia i życia dziecka, wypaczenie charakteru oraz niepewność i brak zaufania do świata.
Jak zatem postępować właściwie? Jeśli naprawdę chcesz się tego nauczyć, to sprawdź czy Kurs "Bunt Dwulatka" jest dla ciebie.
Pisałam w poprzednim artykule jak ważne jest zachowanie spokoju. Jeśli dasz się wyprowadzić z równowagi, uczysz dziecko, że w taki sposób rozwiązuje się problemy. Nie reaguj więc złością czy agresją na takie zachowanie dziecka. Jak zatem reagować poprawnie?
Postaraj się zapewnić równowagę między poczuciem wolności i uczuciem miłości i ochrony. To wiek, który potencjalnie niesie ze sobą sporo zagrożeń wynikających z ciekawości dziecka i penetrowania przestrzeni oraz zakazanych miejsc. Najlepsze zatem co możesz zrobić, to przeczekać ten okres skupiając się przede wszystkim na zapobieganiu nieszczęśliwym wypadkom.
Skup się również na okazywaniu wyrozumiałości i rozumnym ograniczaniu związanym z bezpieczeństwem dziecka, a nie przekonaniami o tym, co wolno takiemu małemu dziecku, a czego jeszcze nie.
Nigdy nie wmuszaj jedzenia. Dziecko uczy się być samodzielne i chce decydować kiedy będzie jadło. Nie zamartwiaj się - nie było nigdy przypadku, aby dziecko zmarło z głodu, dlatego, że nie chce jeść.
Staraj się wzmacniać zachowania pożądane. Dziecko musi mieć poczucie, że jest kochane, ale jednocześnie nadzorowane przez rodziców.
W sytuacjach wyboru trzeba dać dziecku wrażenie, że to ono podejmuje decyzje. Twój maluszek nie poradzi sobie z wyborem między kilkoma rzeczami. Nie jest też dobrze, aby o wszystkim decydować za niego. Dawaj więc wybór, ale w sposób kontrolowany, np. pomiędzy 2 rzeczami.
Czas buntu dwulatka jest okresem budowania silnej więzi między dzieckiem a rodzicami. W tym czasie też rodzi się między nimi zaczątek partnerstwa, które później będzie coraz ważniejsze w wychowaniu. Kształtuje się osobowość dziecka i jego stosunek do świata i innych ludzi.
Umiejętności rodziców w tym okresie pozwolą lub nie, zrozumieć dziecku otaczający świat i rządzące nim mechanizmy, a także pozycję samego dziecka.
Nie jest to prosta sprawa, bo nadmierne kontrolowanie maluszka w okresie buntu lub tłumienie sankcjami zachowań buntowniczych może prowadzić w dorosłym życiu do łatwego ulegania presji otoczenia. Natomiast nadmierna pobłażliwość może spowodować zagrożenie dla zdrowia i życia dziecka, wypaczenie charakteru oraz niepewność i brak zaufania do świata.
Jak zatem postępować właściwie? Jeśli naprawdę chcesz się tego nauczyć, to sprawdź czy Kurs "Bunt Dwulatka" jest dla ciebie.
Komentarze
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twój wpis!